رنگ و پوشش
تاریخچه رنگ آمیزی به تمدن‌های باستانی برمی‌گردد، جایی که از رنگدانه‌های طبیعی به دست آمده از مواد معدنی، گیاهان و حیوانات برای اهداف گوناگونی استفاده می شدند. انسان های اولیه از رنگدانه های طبیعی مانند اخرا، زغال چوب و خاک رس برای ایجاد نقاشی‌های غار استفاده می‌کردند که نشان دهنده آگاهی اولیه انسان‌ها از قدرت بیان رنگ است. مصریان باستان بر هنر استخراج رنگدانه تسلط داشتند و از تکنیک‌های پیچیده رنگ آمیزی برای نقاشی‌های دیواری، سفال و لوازم آرایشی استفاده می‌کردند. آنها از مواد معدنی مانند مالاکیت و لاجورد برای تولید رنگدانه‌های زنده استفاده می‌کردند. یونانی‌ها و رومی‌ها دانش رنگ تمدن‌های قبلی را گسترش دادند و رنگ را در معماری، مجسمه سازی و منسوجات خود گنجانیدند. آنها تکنیک‌هایی مانند نقاشی دیواری و موزاییک‌سازی را نیز توسعه دادند. ظهور رنگ‌های مصنوعی در قرن نوزدهم صنعت رنگ آمیزی را متحول کرد و طیف گسترده‌ای از رنگ‌ها را ارائه می‌داد که مقرون به صرفه تر و در دسترس تر از رنگدانه‌های طبیعی بودند. در این دوران صنایعی مانند رنگرزی مصنوعی پارچه و چاپ ظهور کردند. در قرن‌های 20 و 21 پیشرفت‌های مداومی در علم و فناوری رنگ رخ داد. در این سال‌ها نوآوری‌هایی در زمینه‌هایی مانند تصویربرداری دیجیتال، چاپ و علم مواد امکان انتخاب، دستکاری و بازتولید رنگ‌ها گسترش فراوانی یافت.
