انواع پیگمنت پلاستیک ✅ شید رنگی آنها

 

برای مشاهده پکیج vip پلینو و اطلاعات کارگاه حضوری کلیک کنید.

پیگمنت نقش مهم در ساخت انواع پلیمر و بخصوص پلاستیک‌ها دارد. متداول ترین پیگمنت‌های رنگی در صنعت پلاستیک، پیگمنت بنفش، پیگمنت آبی، پیگمنت سبز، پیگمنت زرد، پیگمنت نارنجی و پیگمنت قرمز می‌باشد. در این مقاله از سایت پلینو انواع پیگمنت رنگی مورد استفاده در پلیمر و پلاستیک را مورد بررسی قرار داده ایم.

 

 

 

پیگمنت بنفش

بنفش یک رنگ ثانویه است که از ترکیب رنگدانه های قرمز و آبی ایجاد می شود. رنگ بنفش یا به اصطلاح ارغوانی، از دیرباز جزو رنگ‌هاس سلطنتی بوده است؛  این نام به این دلیل است که رنگ بنفش تیره، از ترشحات حلزون‌های دریایی تهیه می شد که در دوران باستان بسیار گران قیمت بود. از طرفی، بنفش رنگی بود که قاضی‌های رومی می‌پوشیدند. البته این پیگمنت، به رنگ امپراتوری نیز معروف بود زیرا، توسط حاکمان امپراتوری مقدس روم و بعدها توسط کاتولیک‌های رومی پوشیده می‌شد. متداول ترین پیگمنت بنفش در صنعت پلاستیک، پیگمنت بنفش 15، بنفش 23 و بنفش 19 است.

 

پیگمنت بنفش کبالت یا بنفش 14

بنفش کبالت که با نام تجاری PV 14 نیز شناخته می‌شود، دارای ظاهری نیمه شفاف تا مات و طیف رنگی بنفش مایل به قرمز یا صورتی سرد است. بنفش کبالت دارای قدرت رنگ‌دهی بسیار پایینی است که باعث می‌شود به وسیله تعداد رنگدانه‌های زیاد، بر میزان رنگ‌دهی غلبه کرد. با این حال، PV 14 با رنگ‌های مناسب می‌تواند، مخلوط‌های بسیار ظریفی ایجاد کند. به عنوان مثال با پیگمنت سبز کم رنگ مانندViridian (PG 18)، مقداری خاکستری ملایم و آبی کبالت (PB 28)، بنفش‌های شدیدی ایجاد می‌شود. یکی از جذابیت‌ها و ویژگی‌های عالی پیگمنت بنفش کبالت، دانه بندی آن در آبرنگ‌ها است که می‌توان به منظور ایجاد جلوه‌های بافتی از آن استفاده کرد.

پیگمنت بنفش الترمارین یا بنفش 15

یکی دیگر از انواع پیگمنت‌های رنگ بنفش، بنفش اولترامارین یا به اصطلاح PV 15 است که ظاهری نیمه شفاف دارد. طیف رنگی pv15 شامل آبی-بنفش یا قرمز-صورتی سرد می‌شود. بنفش اولترامارین با گرم کردن رنگدانه آبی اولترامارین و کلرید آمونیوم ساخته می‌شود. طیف رنگ‌های مختلف بنفش اولترامارین ((PV 15 با میزان گوگردی که در این فرآیند حذف می‌کنند تعیین می‌شود. این پیگمنت دارای استحکام رنگ پذیری کمی است؛ از طرفی، این رنگدانه سرعت خشک شدن بسیار کندی در رنگ روغن دارد. پیگمنت بنفش v8  از جمله گریدهای مطرح الترمارین بنفش است.

پیگمنت بنفش 19

بنفش کویناکریدون (Quinacridone ) یا بنفش ویولت که به اصطلاح آن را PV 19 نیز می‌نامند، جزو پیگمنت‌های مهم رنگ بنفش است که ظاهری شفاف دارد؛ طیف رنگی PV 19 محدوده بین بنفش دودی و گل رز روشن است. کویناکریدون ویولت بنفش کمتری  از Quinacridone Magenta (PR 122) است، اما همچنان کمی به سمت آبی متمایل می‌باشد. PV19 همانند سایر رنگدانه‌های کویناکریدون، بسیار لکه دار بوده و قدرت رنگ دهی بالایی دارد. هنگامی که PV 19 را با آبی اولترامارین مخلوط می‌کنند، بنفش‌های بسیار عمیق و پر جنب و جوش می‌سازد. 

 

پیگمنت بنفش 42

کویناکریدون ویولت که به اصطلاح آن را PV 42 که دارای ظاهر شفاف و طیف رنگی صورتی روشن، گلدار تا تیره، قرمز-بنفش  است. این پیگمنت بسیار شبیه و رایج‌تر از Quinacridone Violet PV 19می‌باشد؛ هنگامی که PV 42 را با آبی Ultramarine (PB 29) مخلوط می‌شود، بنفش‌های بسیار عمیق و پر جنب و جوش ایجاد ‌می‌کنید. 

 

پیگمنت بنفش 23

از دیگر پیگمنت‌های بنفش می‌توان به بنفش دیکسازین اشاره کرد که آن را با نام تجاری PV 23 نیز می‌شناسند. بنفش دیکوسازین دارای ظاهری نیمه شفاف تا نیمه مات است؛ از طرفی طیف رنگی آبی تا بنفش را شامل می‌شود. پیگمنت بنفش 23  پیگمنتی سرد با قدرت رنگ دهی بالا است و در بین هنرمندان گیاه شناسی محبوب می‌باشد. اگر که بنفش دیکوسازین را با اکسید آهن قرمز شفاف (PR 101)  مخلوط کنید، قهوه ای تیره تولید می‌شود. پیگمنت Dioxazine Violet PV 37 نسبت به PV 23 در نور سریع‌تر است. 

پیگمنت آبی

پیگمنت آبی پر کاربرد ترین پیگمنت رنگی در صنعت پلاستیک بوده و در ساخت محصولات متنوعی از ظروف بسته بندی گرفته تا پالت پلاستیکی مورد استفاده است. پر کاربرد ترین پیگمنت آبی در صنعت پلیمر، آبی 29، آبی 15:1 و آبی 15: است.

 

 

پیگمنت آبی 15:1

یکی از انواع پیگمنت آبی، فتالوسیانین آبی است که خود دارای زیر گروه‌هایی از جمله PB 15:1 یا سایه قرمز آبی فتالوسیانین می‌شود. PB 15:1 به انواع گرمتر و قرمز رنگ آبی فتالوسیانین اشاره می‌کند که دارای ظاهری شفاف نیز است. از نظر سنگ ماستون شبیه آبی پروس است، اما هنگامیکه نازک می‌شود درخشندگی خالص آبی اولترامارین را دارد.

پیگمنت آبی 15:3

از دیگر زیرمجموعه‌های PB 15 می‌توان به سایه سبز آبی فتالوسیانین یا به اصطلاح PB 15:3 اشاره کرد که همانند دیگر انواع خود دارای ظاهری شفاف است.پیگمنت آبی 15:3  به طور خاص به سایه سبز رنگ آبی فتالوسیانین اشاره دارد.

پیگمنت آبی 27 یا آبی پروس

آبی پروس که اغلب به عنوان آبی برلین نیز شناخته می‌شود، اولین بار در سال 1706 تولید شد. این آبی که به اصطلاح PB27 می‌نامند، بسیار تیره و با ارزش رنگی بالا است؛ از طرفی دارای ظاهر نیمه شفاف و طیف رنگی آبی مایل به قرمز است. می‌توانید آن را با Burnt Sienna مخلوط کنید تا طیف وسیعی از سبز و قهوه‌ای تیره را ایجاد کنید؛ یا با Burnt Umber مخلوط کنید تا رنگ سیاه ایجاد شود.

پیگمنت آبی 28 یا آبی کبالت 

کبالت آبی یا PB 28 از جمله پیگمنت‌های مهمی است که دارای ظاهری نیمه مات تا مات و طیف رنگی آبی کمی مایل به سبز است. رنگدانه‌ای که امروزه با نام کبالت آبی (اکسید آلومینیوم کبالت) می‌شناسیم در سال 1802 توسط لوئیس ژاک تنارد ساخته شد که آن را "رنگ آبی به زیبایی اولترامارین" توصیف کرد (اشاره به رنگدانه تاریخی آبی اولترامارین، ساخته شده با ماده معدنی لاجورد که در آن زمان بسیار ارزشمند بود). 

پیگمنت آبی 29 یا آبی الترمارین

آبی اولترامارین جزو پیگمنت‌های مهم آبی است که به اختصار آن را PB 29 می‌نامند که دارای ظاهری نیمه شفاف و طیف رنگی آبی مایل به قرمز است. PB29 به اولترامارین معدنی و مصنوعی اشاره دارد اما لاجورد واقعی اکنون بسیار کمیاب است. آبی مدرن اولترامارین یک نسخه مصنوعی از رنگدانه معدنی تاریخی لاجورد است. در سال 1826 شیمیدان فرانسوی Jean-Baptiste      Guimet  با حرارت دادن کائولینیت، کربنات سدیم و گوگرد در یک کوره، قصد ایجاد رنگدانه‌ای که از نظر شیمیایی شبیه به لاجورد بود را داشت، اما رنگی حتی زنده تر از آن کشف کرد. Synthetic Ultramarine Blue معمولاً گرم و آبی مایل به قرمز است.

 

 

 

 

پیگمنت سبز

طیفی از سبزها را می توان با رنگدانه‌های مختلف آبی و زرد تولید کرد اما با این وجود، رنگدانه سبز دارای ویژگی‌های خاص و عالی‌تری نسبت به آن‌ها است. در واقع سبزهای ترکیبی می‌توانند به عنوان نقطه شروعی برای مخلوط کردن سبزهای دیگر یا خنثی کردن قرمزهای قوی استفاده شوند. متداول ترین پیگمنت سبز مورد استفاده در صنعت پلاستیک پیگمنت سبز 7 است.

 

 

پیگمنت سبز 7 یا فتالوسیانین سبز

رنگدانه سبز فتالوسیانین یا همان PO 7 دارای ظاهری شفاف و طیف رنگی سبز سرد با ته رنگ آبی است. PG 7 نور آبی بیشتری نسبت به فتالو آبی (PB 15) جذب می‌کند که این کار با کلر کردن رنگدانه فتالوسیانین مس به دست می‌آید. فتالوسیانین آبی یک رنگ مخملی با ته رنگ آبی بسیار عمیق است. شما می‌توانید PO7  را با پیرول قرمز( (PR 254، PR 255)) یا (PR264) مخلوط کنید تا رنگ مشکی را ایجاد کنید؛ از طرفی با مخلوط کردن فتالوسیانین و زرد لیمویی(PY 175 ) رنگ‌های سبز بهاری روشن ایجاد می‌شود. برای خرید پیگمنت سبز 7 کلیک کیند. 

پیگمنت سبز 17 یا کروم اکسید سبز

کروم اکسید سبز که با مشخصات PG 17آن را می‌شناسند، اولین بار در سال 1798 تولید شد. هنگامی که PG17 را مقدار زیادی تیتانیوم سفید (PW 6)مخلوط می‌شود، یک رنگ لیمویی کم رنگ ایجاد می‌کند.

پیگمنت سبز کبالت یا سبز 50

وقتی صحبت از PG 50 می شود، تفاوت های زیادی در رنگ و ویژگی‌های هندلینگ بین تولید کنندگان مختلف رنگ به میان می‌آید. PG 50 که به آن کبالت گرین گفته می‌شود دارای ظاهری مات با طیف رنگی از آبی روشن تا سبز مایل به زرد است. رنگ آبی سبز رنگدانه بسیار مفیدی است که دارای قدرت رنگ و شفافیت بالایی می‌باشد که برای ترکیب با سایر رنگ‌ها به نوعی همه کاره محسوب می‌شود. شما می‌توانید کبالت گرین را با Perinone Orange ( PO 36 ) یا Burnt Sienna (PBr 7) ترکیب کنید تا طیفی از سبزها را برای نقاشی منظره بسازید.

 

پیگمنت زرد 

اولین پیگمنت زرد، زرد اخرا بود که یکی از رنگدانه های معدنی حاوی اکسیدآهن است. تمدن های اولیه در آسیا، مصر و یونان از سولفید آرسنیک استفاده می کردند و در طول قرون وسطی، زرد قلع سرب یکی از رنگدانه های زرد اولیه مورد استفاده هنرمندان در شمال اروپا بود.

 

پیگمنت زرد اکسید آهن طبیعی

زرد اخرا طبیعی که با استفاده از خاک های حاوی اکسیدهای آهن هیدراته ساخته شده است، از دوران ماقبل تاریخ مورد استفاده قرار میگرفته. بسیاری از رنگ‌های زرد اخر که اکنون با رنگدانه مصنوعی PY 42 ساخته می‌شوند و تفاوت عملی بسیار کمی بین یک سری از انواع مصنوعی و طبیعی آن وجود دارد.

پیگمنت زرد 74

زرد آریلید در کنار PY ​​3 و PY 73 یکی دیگر از اعضای پیگمنت های  آزو است. این یک رنگ زرد میانی همه کاره است که یک رنگ زرد اولیه عالی را در یک پالت رنگی ایجاد می کند. قدرت رنگ دهی نسبتاً قوی دارد که باعث می شود مخلوط زرد خوبی داشته باشد.

پیگمنت زرد 83

زرد دیاریلید اغلب برای جایگزینی زرد هندی استفاده می شود، رنگدانه ای تاریخی که ظاهراً با گرم کردن ادرار گاوهایی که از برگ های انبه تغذیه می شوند ساخته می شده (متاسفانه این به احتمال زیاد نادرست است، اما داستان خوبی است). PY 83 استحکام رنگ پذیری بالایی دارد و مقاومت خوبی در برابر نور دارد.

پیگمنت زرد 184

اگرچه زرد بیسموت از سال 1924 در کاربردهای صنعتی مورد استفاده قرار گرفت، اما تا دهه 1980 به عنوان یک پیگمنت هنری مورد استفاده قرار نگرفته بود. زرد بیسموت قدرت رنگ‌دهی بالای لیمو زرد کادمیومی را برای هنرمند با شفافیت بالاتر فراهم می کند. سعی کنید آن را با آبی سرولین (PB 35/PB 36) مخلوط کنید تا یک رنگ سبز پولداری داشته باشید، یا با رنگ مشکی برای ایجاد سبزی زیتونی.

پیگمنت زرد 12

پیگمنت زرد 12 از نوع آلی بوده و به زرد ته سبز نیز معروف می‌باشد. زرد 12 از جمله پیگمنت‌های متداول در صنعت پلیمر است.

 

پیگمنت نارنجی

توسعه رنگ‌های کادمیوم در قرن نوزدهم گزینه‌های جدیدی را برای رنگدانه‌های نارنجی به ارمغان آورد و در اواسط قرن بیستم، رنگدانه‌های آلی مصنوعی مدرن از جمله بنزیمیدازولون و نارنجی‌های پیرول، این پیگمنت را بیش از پیش گسترش دادند. با توجه به اینکه نارنجی‌های مختلف را می‌توان با زرد و قرمز تولید کرد، اما نارنجی تک رنگ می‌تواند شادابی بیشتری را ارائه دهد و مخلوط‌های تمیزتری نسبت به هر نوع نارنجی مخلوطی را ایجاد کند.

پیگمنت نارنجی اسکارلت یا بتا نفتول 5

بتا نفتول اسکارلت یا همان PO 5 یکی از انواع پیگمنت نارنجی با ظاهر نیمه شفاف است. PO 5 یک رنگ بسیار خوب برای مخلوط کردن است زیرا، آن قدر قرمز است که می توان از آن به جای رنگدانه قرمز در یک پالت استفاده کرد. هنگامی که بتا نفتول اسکارلت رقیق شده یا با رنگ‌های سفید مخلوط می‌شود، ته رنگ صورتی را نشان می‌دهد.

پیگمنت نارنجی 17 یا پیگمنت منو آزو 

Monoazo Orange که به اصطلاح PO 17 می‌نامند دارای ظاهری شفاف و با طیف رنگی قرمز-نارنجی است. PO17 بسیار شبیه به Beta Naphthol Scarlet PO 5 است و کمی بیشتر به سمت زرد متمایل می‌شود. مونوآزو یک رنگدانه نور سریع در نظر گرفته نمی‌شود؛ برای جایگزینی سریع نور، Pyrrole Orange ( PO 73 ) را امتحان کنید. 

پیگمنت نارنجی 13

 

پیگمنت قرمز 

رنگ قرمز از دوران ماقبل تاریخ به شکل خاک سرخ در دسترس هنرمندان بوده است، اما در طول تاریخ هنر، رنگ قرمز اغلب با رنگدانه هایی با مقاومت نور ضعیف و سمیت بالا مشخص شده است. ور میلیون سمی با استفاده از سولفید جیوه ساخته شده و این رنگدانه قرمز غالب بود که توسط هنرمندان اروپایی از رنسانس تا قرن بیستم استفاده می شد. در کنار ورمیلیون ، رنگدانه های LAKE مبتنی بر رنگ مانند کارمین ، Rose Madder و اخیراً قرمز الیزارین وجود داشت که مستعد محو شدن هستند. چهره‌ها در نقاشی‌های اوایل رنسانس گاهی اوقات رنگ سبز مشخصی دارند، به دلیل استفاده از لایه نازکی از قرمز فراری که محو شده و رنگ سبز بسیار سریع زمین را نشان می‌دهد. در قرن نوزدهم و بیستم شاهد توسعه انواع پیگمنت قرمز از جمله کادمیوم، آزو، پیرول، کویناکریدون و بنزیمیدازولون بودیم و امروزه خانواده رنگدانه‌های قرمز یکی از بزرگ‌ ترین خانواده‌ها است.

 

پیگمنت قرمز اکسید آهن

پیگمنت اکسید آهن یکی از متنوع ترین رنگ‌های را ایجاد می‌کند. بسته به ساختار شیمیایی اکسید آهن رنگ آن می‌تواند قرمز، زرد، قهوه ای، مشکی و... باشد. اکسید آهن قرمز یا اخرا یکی از پیگمنت‌های معدنی پر کاربرد در پلاستیک است. رنگدانه‌های اکسید آهن مصنوعی، که به عنوان رنگدانه‌های مریخ نیز شناخته می‌شوند، برای اولین بار در قرن 18 ایجاد شدند، اما در اوایل قرن بیستم به عنوان جایگزینی برای پیگمنت‌های طبیعی خاکی محبوبیت پیدا کردند. پیگمنت PR 101 از نظر شیمیایی با پیگمنت قرمز اکسید آهن طبیعی (PR 102) یکسان است، اما نسبت به اکسید آهن قرمز طبیعی که می‌تواند حاوی ناخالصی‌های طبیعی باشد، شفاف‌تر و از نظر رنگ پر جنب و جوش تر است.

 

پیگمنت قرمز اکسید آهن طبیعی

رنگدانه های طبیعی اخرای قرمز از زمان ماقبل تاریخ مورد استفاده قرار گرفته اند. آنها از زمین هایی مشتق شده اند که حاوی مقادیر زیادی هماتیت که یک نوع ماده معدنی قرمز رنگ است.  این پیگمنت (PR 102) معمولاً نسبت به پیگمنت قرمز اکسید آهن  مصنوعی (PR 101) مات تر است.

قرمز پیرول یا قرمز 254

کمله پیرول (pyrrole ) در یونانی به معنی آتشین است. پیگمنت‌های گروه پیرول نیز رنگ آتش مانند داشته و به عبارت دیگر قرمز-نارنجی هستند. قرمز 254 متوسط ترین عضو خانوده پیرول‌ها است و جایگزین مناسبی برای قرمز کادمیم می‌باشد.

 

 

عوامل موثر بر کیفیت پیگمنت

1-قدرت رنگ پیگمنت

قدرت رنگ یا    tinctorial strength یکی از عوامل تعیین کننده در کیفیت رنگ است. هرچقدر قدرت رنگ پیگمنت بیشتر باشد، میزان کمتری از آن برای رسیدن به شید رنگی مورد نظر نیاز است. قدرت رنگ به عواملی چون ساختار شیمیایی پیگمنت، اندازه ذرات پیگمنت و همچنین کیفیت پخش پیگمنت در بایندر بستگی دارد.

2-مقاومت حرارتی پیگمنت

پیگمنت‌های معدنی به علت داشتن ساختار کریستالی پایدار عمدتا در برابر حرارت مقاومت بیشتر دارند. البته استثناهایی از جمله پیگمنت اکسید آهن زرد وجود دارد که دربرابر حرارت مقاومت پایینی دارند. اما از نظر کلی می‌توان گفت  پیگمنت معدنی عموما در دما‌های بالای 500 درجه سانتی گراد نیز قابل استفاده اند، درحالی که پیگمنت آلی در حدود 150 تا 300 درجه سانتی گراد تحمل حرارتی داشته و بالای این دما شروع به تغییر ساختار و در نتیجه تغییر رنگ می‌دهند.

 

3-مقاومت نوری پیگمنت

نور UV خورشید انرژی بالایی داشته و سبب تخریب پیگمنت و در نتیجه تغییر رنگ می‌شود. مقاومت نوری یا Light fastness رنگ و هم به رزین یا پلیمر مورد استفاده بستگی دارد. به طور مثال در رنگ روغن و پلیرها مقاومت نوری بهتر است در حالی که در جوهر پرینت به علتی آنکه میزان رزین استفاده شده کم است، مقاومت نوری هم کم می‌باشد.

عوامل مختلفی بر مقاومت نوری رنگ تاثیر گذار است به طور مثال تیتانیوم دی اکسید با وجود آنکه خود مقاومت نوری بالایی دارد اما ممکن است سبب کاهش مقاومت نوری برخی پیگمنت‌های آلی  شود. در حالی که اکسید آن مقاومت نوری پیگمنت آلی را افزایش می‌دهد. مقاوت نوری به ساختار شیمیایی پیگمنت بستگی داشته، اما به طور کلی مقاومت نوری پیگمنت معدنی از آلی بالاتر در نظر گرفته می‌شود.

 

4-پوشانندگی یا opacity

پوشانندگی یک خاصیت مهم در رنگ است. هرچقدر رنگ قابلیت تشکیل سطحی نازک و یکنواخت برای جذب و پراکده کرده نور را داشته باشد، میزان پوشانندگی آن بهتر خواهد بود. در نتیجه ضخامت فیلم تشکیل شده از رنگ و همچنین نحوه پخش پیگمنت در آن بسیار مهم است.

عامل مهم در میزان پوشانندگی پیگمنت ضریب شکست یا refractive index  است. هرچقدر ضریب شکست بیشتر باشد به این معنی است که نور کمتری جذب شده و در نتیجه پوشانندگی پیگمنت بیشتر خواهد بود. پیگمنت معدنی عمدتا ضریب شکست بالاتری نسبت به پیگمنت‌های آلی دارند و در نتیجه پوشانندگی بهتر خواهند داشت. ضریب شکست به اندازه ذرات پیگمنت نیز بستگی دارد. با افزایش اندازه ذره تا مقدار مشخصی، میزان ضریب شکست و در نتیجه پوشانندگی بهتر خواهد شد.

5-شفافیت پیگمنت

شفافیت پیگمنت بستگی به ساختار شیمیایی و همچنین اندازه ذرات آن دارد. شفافیت در مورد پیگمنت معدنی اهمیت بالایی دارد و همین دلیل است که از آنها برای ایجاد حالت متالیک یا کرومی استفاده می‌شوند. شفافیت بالا حالت کرومی و آینه ای جذابی ایجاد می‌کند، در حالی که مات شده این حالت را از بین می‌برد.